قرآن ! من شرمنده توام اگر ترا از یک نسخه عملی به یک افسانه موزه نشین

مبدل کرده ام .
یکی ذوق می کند که ترا بر روی برنج نوشته،‌ یکی ذوق میکند
که ترا فرش کرده ،‌یکی ذوق می کند که ترابا طلا نوشته ، ‌یکی
به خود می بالد که ترا در کوچک ترین قطع ممکن منتشر کرده و
… آیا واقعا خدا ترا فرستاده تا موزه سازی کنیم ؟

قرآن! من شرمنده توام اگر حتی آنان که تو را می خوانند و ترا
می شنوند ،‌ آن چنان به پایت می نشینند که خلایق به پای
موسیقی های روزمره می نشینند .. اگر چند آیه از تو را به یک
نفس بخوانند مستمعین فریاد می زنند ” احسنت …! ” گویی
مسابقه نفس است …

قرآن !‌ من شرمنده توام اگر به یک فستیوال مبدل شده ای حفظ کردن تو با

شماره صفحه ،
‌خواندن تو آز آخر به اول ،‌یک معرفت است یا یک رکورد گیری؟ ای
کاش آنان که ترا حفظ کرده اند ، ‌حفظ کنی ، تا این چنین ترا اسباب

مسابقات هوش نکنند .

خوشا به حال هر کسی که دلش رحلی است برای تو .
آنان که وقتی ترا می خوانند چنان حظ می کنند ،‌ گویی که قرآن
همین الان به ایشان نازل شده است. آنچه ما با قرآن کرده ایم

تنها بخشی از اسلام است که به صلیب جهالت کشیدیم